bir bavul ve 3 gün

en dibe vurduğumu hissediyorum. sanki yok olmuşcasına bir boşluk kaplıyor etrafı.
çok büyük değil bu boşluk aslında. yaşanmışlıklar bir bavula sığabilecek kadar büyük mesela.
düşün koskoca 217 sene diyor insan.
nasıl 3 güne ve ufacık bir bavulun içinde boşluğa katılabiliyorlar.
evet dilim varmıyor demeye, kalemim yazamıyor.
evet bu kadar büyükler boşluklar, ölmeye hazırlar.
işte böyle bir gece diyor içlerinden anılarımının biri,
"evet evet... işte böyle bir gecede ölmeliyiz, ölmelisin ve ölmelisiniz" diyor.
geçmiş ve geleceğe ait ne varsa tamamlanmadan yok olmalı...